“เกาะแม่ฟ้า”เป็นผลงานกรมโยธาธิการฯ ล้วนๆ

30 ปี ที่แล้วมีที่ดินผืนหนึ่งซึ่งเกิดจากการกัดเซาะของสายน้ำ ทำให้เกิดเกาะเล็ก ๆ ขึ้นมากลางแม่น้ำกกและก็ไม่มีใครใส่ใจ นอกจากชาวบ้านไม่กี่คนที่ใช้เป็นที่นั่งตกปลา บ้างก็เอาสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยง มาสร้างเพิงชั่วคราวใช้เป็นที่หลบแดดหลบฝนพักผ่อน กระทั่งศิลปินเอกระดับโลก ถวัลย์ ดัชนีกับกลุ่มศิลปินเชียงราย เล็งเห็นคุณค่า ก็รวมตัวกันวาดฝันขึ้นมา จะทำหอศิลป์เชียงรายกลางแม่น้ำกก นำความฝันไปไปปรึกษานายกเทศมนตรี วันชัย จงสุทธนามณี เมื่อครั้งยังเป็นเทศบาลเมือง ก็เห็นดีเห็นงามด้วย แต่ติดขัดเรื่องงบประมาณและเกาะแก่งที่เป็นที่ราชพัสดุซึ่งมีกฎระเบียบในการขอใช้มากมายไหนจะมีกรมเจ้าท่าเข้ามาเกี่ยวข้องอีก ถ้าจะทำสะพานข้ามไปยังเกาะในฝันของศิลปินโครงการใหญ่นี้จึงสลายลง กลายเป็น”ขรัวศิลปะ”ที่ขัวแคร่ อย่างที่เห็นๆกันอยู่จวบจนโยธาธิการจังหวัดมาเห็นเข้าด้วยวิสัยทัศน์ของนักพัฒนาทางด้านวิศวกรรม จึงได้จัดทำโครงการปรับภูมิทัศน์และเขื่อนป้องกันตลิ่งโดยรอบ ทำให้ได้พื้นที่มา 16 ไร่เศษที่ราบเรียบ สบายตาขึ้นนิดหนึ่ง ไม่ต้องกลัวตลิ่งพัง ที่ดินหายอีกแล้วแต่ปัญหาต่อไปคือจะทำอย่างไรให้เกาะแห่งนี้มีความสวยงามยั่งยืนซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของกรมโยธาธิการและผังเมืองแล้ว

เทศบาลนครเชียงรายจึงจำเป็นต้องเข้ามารับหน้าเสื่อ จะปล่อยให้ที่ดินที่ถูกปรับเรียบไปแล้วกลับมาเป็นสวนไมยราบยักษ์อีกครั้งได้อย่างไรโครงการสร้างช้างคู่บุญพญามังรายจึงเกิดขึ้น เพื่อรำลึกถึงการสร้างเมืองเชียงรายของพ่อขุนเม็งรายมหาราชแต่โครงการนี้ก็ถูกล้มเลิกไปอีก ด้วยเหตุผลกลใดไม่ปรากฏแน่ชัด รู้แต่ว่า”จังหวัด”ไม่เห็นด้วยมาวันนี้ที่ราชพัสดุได้ถูกเปลี่ยนเป็นที่สาธารณะประโยชน์เรียบร้อยแล้ว  กรมโยธาธิการจึงเดินหน้าต่อ สร้างสะพานข้ามไปยังเกาะจนสำเร็จเห็นเป็นรูปเป็นร่างอย่างทุกวันนี้แล้วก็ต้องโยนให้เทศบาลนครเชียงรายสานงานต่ออีกเช่นเคยวันนี้ชาวบ้านร้านตลาด จึงได้มีที่วิ่ง ที่เดิน ที่ออกกำลังกาย ที่ขี่จักรยานและสวนสาธารณะปอดของเมืองเพิ่มขึ้นอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นหน้าที่ของเทศบาลอยู่แล้วผลพลอยได้คือการท่องเที่ยวและหน้าตาของเมืองที่มีสิ่งแวดล้อมที่ดี น่าอยู่ น่าอาศัยน่าเวทนาก็แต่พวกมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ ชักใบให้เรือเสีย

โดยสรุปที่ดินผินนี้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติและได้ขึ้นทะเบียนเป็นที่ราชพัสดุ มีกรมธนารักษ์กระทรวงการคลังเป็นผู้ดูแล แต่ไม่มีกำลังคนคอยปรับแต่งบำรุงรักษาไมยราบยักษ์และวัชชพืชนานาชนิดจึงถือโอกาสบุกรุกสร้างอาณาจักรพืชที่มนุษย์และสัตว์นอกจากงูเงี้ยว ไม่ต้องการขึ้นมาศิลปินเชียงรายนำโดยท่านถวัลย์ ดัชนี มองการณ์ไกล อยากได้หอศิลป์เชียงรายบนเกาะกลางแม่น้ำกกเพื่อรวบรวมงานศิลปะสุดยอดของศิลปินเชียงรายให้คนไทยและนักท่องเที่ยวต่างชาติได้ชื่นชม จนสิ้นท่านถวัลย์ ก็ยังไม่ได้ทำและโครงการพับไป

มาถึงโยธาธิการจังหวัดเห็นว่าเมื่อยังทำอะไรไม่ได้ก็ควรจะรักษาที่ดินผืนนี้ไว้ให้ลูกลาน ไม่ให้ถูกน้ำกัดเซาะจนเสียหายและต้องขจัดวัชชพืชต่างๆออกเสียด้วยไม่ให้อุจาดตา เห็นสวนป่าไมยราบอยู่กลางแม่น้ำกกและใจกลางเมืองกรมโยธาธืการและผังเมืองจึงจัดงบประมาณให้ในการปรับปรุงภูมิทัศน์โดยใช้ชื่ออันเป็นมงคลว่า”เกาะแม่ฟ้า”แต่พอจะทำรายละเอียดลงไปให้มากกว่าทำเขื่อนป้องกันตลิ่งและปราบไมยราบยักษ์ก็ติดขัดที่ราชพัสดุ จึงต้องเปลี่ยนมาเป็นที่สาธารณะประโยชน์ มีจังหวัด กระทรวงมหาดไทยดูแลจนตกมาถึงมือท้องถิ่น เทศบาลนครเชียงรายที่จะต้องสานงานต่อบำรุงรักษาให้สวยงาม ให้ประชาชนได้ใช้ประโยชนร่วมกันสวนสาธารณะและสถานที่ออกกำลังกาย พักผ่อนหย่อนใจและสถานที่ท่องเที่ยวเหมาะสมที่สุด

สำหรับที่ดินผืนนี้ที่ธรรมชาติให้มาแล้วเทศบาลยังไม่ทันได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ทำไมพวกตาร้อนถึงได้แกล้งโง่ไม่รู้เรื่องรู้ราวกันนักหริอว่าโรคอิจฉาคนทำดีขึ้นสมอง เหมือนพวกบูลลี่”พิมรี่พาย” ทำให้คนทำดีไม่ได้ดี

น่าเสียใจแทนผู้ว่าราชการจังหวัดคนปัจจุบัน ประจญ ปรัชญ์สกุล และกรมโยธาฯยิ่งนัก